|
Het paasweekeinde van 2004 hebben we een mobile-home
gehuurd in Serriere-Chautagne.
Dat ligt vrijwel aan de Rhone. De Rhone stroomt daar door een
ongeveer vijf kilometer breed natuurgebied.
De Rhone is natuurlijk echt water en de camping staat op echt land, maar
daartussen ligt iets dat je geen land mag noemen en ook geen water.
Het is iets er tussenin: te nat voor de landbouw en te droog om te varen.
Uiteraard moest dat nader onderzocht worden en het hele gezinnetje ging op stap
tot men HET bord zag.
Hierna was het gemopper niet van de lucht. Bram vond het idioot dat je 20 minuten heen moest lopen en ook weer 20 minuten terug om ergens vijf minuten te spelen. Naus vond dat maar gevaarlijk dat ze ergens een stuw open kunnen zetten en zo
waren onlangs nog in Zwitserland mensen verdronken.
Daarna overtuigden Nina en Naus elkaar ervan dat er wilde everzwijnen
met jonkies rond zouden lopen die mensen aanvallen.
Nou heb ik dat gezinnetje naar de mooiste plekken op aarde meegenomen
en uitsluitend gemopper en gezeur teruggekregen dus hebben we
maar rechtsomkeerd gemaakt naar de camping.
De volgende dag een DVD van Ernst en Bobbie in de PC geduwd en dat
geeft me dan wat tijd om het gebied op mijn eentje te verkennen.
Als je bij de camping weg loopt vindt je vrijwel meteen water,
dit zijn wat stroompjes vlak naast het pad.
Maar na een tijdje is er overal water om je heen.
Het pad wordt een grote blubberpoel. Het bos word een soort van mangrovebos
en de bomen staan met hun voeten in het water.
Ik ben overigens wel blij dat het nog koud is.
Het is nog geen tien graden, maar nu zijn er al veel insekten.
In de zomer wordt het vast een grote muggenpoel met gigantische
zwermen insekten die het daar zomers ongetwijfeld minder aangenaam maken.
Het is een mooi en ruig natuurgebied met veel insekten en vogels.
En verdomd dat het niet waar is het heeft nog een naam ook.
Ik heb het bord wel zelf overeind moeten zetten om het te fotograferen,
maar het heet "Iles de Chautagne Malourdie".
In principe is alles daar zo ongeveer verboden: je mag er niet
kamperen, je mag er niet komen met motorfietsen noch auto's, je mag er
niet varen, je mag er geen dingen weggooien, er mogen geen honden komen,
muziek is er verboden, je mag er niet fietsen en je mag er geen
vuur maken. Er zijn slechts twee kleinigheden die de
verantwoordelijke autoriteiten vergeten.
Ten eerste, zal
niemand zich aan een gevallen en overwoekerd bord houden.
Ten tweede is
het gebied volledig verlaten en de politionele macht die
toezicht op deze lijst van verboden kan houden ontbreekt.
Ach ja, het toezicht zal hier wel met de .... slag gebeuren.
Dan kom je plotseling bij een deel dat duidelijk zo vaak overstroomd
dat er geen bomen meer kunnen groeien. De boomgrens dus.
Alles wat buiten de boomgrens groeit is geknakt en heeft duidelijk vol in de stroming van
het water gestaan. Wat met het water is meegstroomd is erin blijven hangen.
Als een boom aan de andere kant van de boomgrens terecht komt dan wacht hem een roemloos einde als drijfhout.
De Rhone zit daar niet mee om een boompje meer of minder mee te sleuren.
Het is een brede rivier bedding waar de Rhone doorheen stroomt.
De Rhone is niet zozeer een rivier maar stroomt door vele
stroomgeulen in een brede rivierbedding van rolkeien.
In die geulen leeft van alles.
Er zijn veel watervogels: eenden, reigers en zwanen.
In Nederland stromen de rivieren meer door een soort van waterbak.
De uiterwaarden worden steeds meer bebouwd en gecultiveerd.
Dat veroorzaakt dan weer veel ellende met hoog water en overstromingen.
Misschien kan Nederland dan toch nog wat van de Fransen leren.
|
