[ jan.vanhemert.name/2005_vrije_tijd/rocquigny_2005] 

Vincent kijkt uit, waar blijven de mensen nou?

Maar al gauw staat het weggetje vol met auto's. We zijn met meer mensen dan ooit acht-en-twintig!

Mark neemt zijn carierre als boer weer op. Hier met snoeien ...

... en hier met tractoren repareren. Overigens hebben we nog geen enkel jaar gehad dat de tractor niet gerepareerd moest worden.

Het vuur. De kunst is om het vier dagen aan een stuk te laten branden zonder dat het uitgaat.

De velden rond de boerderij. Het is een aardige kleurschakering. De gele bloempjes zijn van lijnzaad, dat in de streek veel verbouwd wordt.

Het was fris dit jaar en ook binnen werd gestookt. Uiteraard is alleen buiten op het vuur tuinafval en voor binnen moet het hout netjes gehakt worden.

H+A hadden raketwerpers meegenomen om de kinderen op jonge leeftijd te trainen en weerbaar te maken.

Die raketten werden dan overal heengeschoten en bleven dan natuurlijk ook overal hangen. Adeline haalt een raket hoog uit de boom.

Het was niet zo goed weer en Naus had een party tent meegenomen, waaronder we aten.

Wild konijn, mmmmmmmm. Dit keer heeft ie geluk en werd hij geschoten met de camera, maar volgend jaar ...

Een poging tot groepsfoto als er een hoop mensen in de avondzon bij het vuur zitten.

Als je op de grond bent gaat de meeste rook van het vuur over je heen, maar vanuit de boom ziet dat er anders uit.

Later op de avond koelt het af en gaan er steeds meer mensen naar binnen en/of naar bed. Oscar houdt het nog aardig vol.

Op vrijdag zijn Jan en Naus twaalf en een half jaar getrouwd: een koperen bruiloft.

We worden gewekt met een ontbijt op bed met champagne er bij.

Zoenen, zoenen, zoenen.

Ook krijgen we kados: alles van koper natuurlijk.

Naast de festiviteiten gaat het leven gewoon door. De kinderen prikken met bamboestokken in het vuur.

... een reiger vliegt over.

Marc krijgt de prijs voor de eerste persoon die met de boot naar Rocquigny gekomen is. Niet dat de boerderij over het water bereikbaar is. Deze Drascombe is zijn nieuwe liefde en staat op een trailer achter de auto.

Er is zoveel te zien in Rocquigny. Ieder grasprietje moet nauwkeurig geinspecteerd worden.

In de ogen van een kind is alles bijzonder.

Dima is de jongste deelnemer en krijgt zijn eigen eten.

Yora eet ook niet wat de pot schaft en daarom maakt broer Marc speciaal kinder-eten. Een ongekende luxe voor Bram, want die houdt wel van stampot met kaas en appelmoes.

Leon legt Koen het parkeerspel uit. Je moet de autootjes zo heen en weer schuiven, dat het rode autootje eruit komt.

Voor de kinderen wordt een tent gebouwd uit bamboestokken waar de twijgjes van de heg in worden gevlochten.

De opzichters zijn de kinderen en ze houden de werkzaamheden nauwkeurig in de gaten.

Als de tent staat, eten de kinderen in de tent ...

... en de grote mensen eten Chili con Oscar aan tafel.

Het is niet warm, maar de avondzon is lekker.

De zon gaat onder tijdens de avondwandeling.

Marc verteld ...

... ben je het er niet mee eens Hans?

Het boerenland rond Rocquigny onder een dreigende wolkenpartij.

Tja, ik moet me scheren en minder serieus kijken.

Die nacht was er lekkage geweest en we inspecteren het dak. Het is een leitjes-dak en als een lei verschuifd (in een storm of zo) dan ontstaat een opening. Hier een opening waar licht doorheen komt: ideaal voor een spin.

De zonsondergang op het weggetje voor de boerderij.

En toen kwam er een olifant met een grote snuit en die blies het verhaaltje uit.

     
 View:
pixel Rocquigny 2002 De Jantjes Zwemles